Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Φτάνεις στο σημείο που έπρεπε να πυροβολήσεις και τολμάς και ρίχνεις δυο σφαίρες, να μην σε πουν δειλό. Τρέχεις σε φυγή και στην πλάτη σου έχεις ακουμπήσει το μέταλλο, αυτό να βρούν, όχι εσένα. Ήσουν σε ετοιμότητα, όμως δεν γίνηκε το φονικό και σε κατηγορούν οι φίλοι για προδοσία.
Ένα θύμα, δύο θύτες και δεν υπήρξε άλλοθι ικανό να τους ενοχοποιήσει.
Αρκέστηκες σε αποφάγια και δείπνησες μαζί τους, ώστε να μην πουν πως ήσουν αγενής. Καθήμενος σε πολυθρόνα, κρατάς πούρο και κονιάκ, είναι αρκετά για να αντέξεις το κρύο στο βλέμμα τους.
Λιμπίστηκες το φιλί σε χείλη ζωγραφισμένα και ενώ έπρεπε να κλείσεις τα μάτια σου, κράτησες την εικόνα και γονάτισες για να σου πάρουν το κεφάλι.
Φτάνεις στο σημείο που θα έπρεπε να παίξεις τον ρόλο σου και να ξεχάσουν πως είσαι θιασώτης και όχι ηθοποιός.

Δεν υπάρχουν σχόλια: