Ραντεβού

Άργησε πάλι και το λεωφορείο δεν περίμενε την προκαθορισμένη ώρα στην στάση. Έσταζε η ομπρέλα τις στάλες στα μαλλιά της, καθώς έτρεχε να το προλάβει και όταν σταμάτησε, θυσίασε την κόμμωση για έναν αριστοκρατικό κότσο, που τόνιζε τα έντονα ροζ χείλη της και το μολύβι στα μάτια, που είχε ζωγραφίσει με τόση δεξιότητα, μισό λεπτό πριν.
Οι σκέψεις πολλές, να πληκτρολογήσει το όνομα ή τον αριθμό; να γράψει μήνυμα ή να αφήσει να εννοηθεί πως ό,τι κι αν γίνει σε πέντε λεπτά θα παρευρισκόταν στο γνωστό σημείο;
Το ραντεβού τους θα ήταν αξιομνημόνευτο. Θα είχε χιούμορ και ποικιλία από σχόλια και κομπλιμέντα. Εκείνος θα ήθελε να πιαστεί λίγο από την κόμη της και θα έβρισκε τσουλούφια γύρω από τον προσωπό της, γιατί θα είχε προλάβει την στιγμή που θα έσταζε ο ουρανός μια ευχή στην ματιά του, να προσέξει τα χείλη και το βλέμμα της, που με κομψότητα θα έκρυβε μια ζωή και χίλια χρόνια.