Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Προσμονή

Θα ερχόσουν με φιλιά στα χέρια και εγώ θα σου έδινα έναν κόσμο που δεν θα είχε αμιχές. Το ελάττωμά σου ποιο είναι; να είσαι ειλικρινής και ίσως να είναι καλοί μαζί σου και οι θεοί. Ήξερες το τέλος σου; με βέλο στάθηκες δίπλα μου, αλλά μου είπες πως ήταν το δώρο σου, εσύ απλά δοκίμαζες. Δυο φιλιά στον λαιμό σου κρέμονται για να κλέψουν ανάσα και να πετάξουν στο διπλανό σύννεφο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Γλυκό το πιοτό σου και εγώ θα σε φίλευα για να έχεις δυνάμεις σαν βγεις να αντιμετωπίσεις το κοινό σου. Σε αναμένουν όλοι, έχουν απαιτήσεις, να διεκδικήσουν και από ένα κομμάτι του εαυτού σου, μα άσε σε μένα να λέω πως κατέχω την ψυχή σου, σαν ιδέα, ως μια ρωγμή στην δική μου προέκταση.
Απλώσαμε τα χέρια μας, αλλά προέκυψε αγκαλιά, εσύ όδευες προς την έξοδο, εγώ στεκόμουν εκεί για την ευλογία της εικόνας.
Θα ερχόσουν, θα έδινα, θα ήσουν, θα φίλευα και στο παρόν υπάρχουμε τόσο όσο για να βασανίζεται η μοίρα που όλο λέει να κλάψει, αλλά κρυφοκοιτά τα φιλιά.


Δεν υπάρχουν σχόλια: