Ήσουν μια εικόνα μέσα στο μυαλό ,μέχρι που αγκάλιασες το όνειρο και το έκανες δικό σου! και όσα πίστεψες τα έκανα στολίδια , γιατί πίστεψα πως ψυχές μπορούσες να ανατείλεις. Κι όμως όλα έγιναν εχθές ενώ ο χρόνος κυλούσε , γιατί δεν έπαψα στιγμή να σε ονειροπολώ ,το δικό σου χάδι!Μόνη περπατώ και αναζητώ φεγγάρι να δείξει το πρόσωπό σου , να δείξει ένα φιλί.Μαζί σου έφυγε και μια ζωή!

Μέσα στου κορμιού σου την ακτή ταξίδεψα , μέσα από τις πνοές σου αναστήθηκα και από τους φόβους σου ξύπνησα .Πίσω από την καρδιά σου κρύφτηκα να μην δω την λιαχτίδα σου να φεύγει , πίσω από τα όνειρα έκρυψα των ματιών σου την αύρα , ποτέ κανείς να μην την βρει , δικιά μου να είναι .Δίπλα σου στάθηκα και αντίκρισα το ηλιοβασίλεμα , γεμάτο χρώματα,γεμάτο από το ουράνιο τόξο της ψυχής σου.

Φιλί δεν έχω να σου δώσω , ούτε αγκαλιά να σου προσφέρω τις μοίρασα όλες σε όνειρα , σε εικόνες καθώς έψαχνα το αστέρι.Ακολούθησα την σιωπή σου και εκεί αντάμωσα ένα ηλιόλουστο πρωινό ,τέρψη για την ψυχή μου.Μην με κοιτάς, μάτια κλαμένα δεν θέλω να αντικρίσεις! θα αφήσω την πληγή μου στην αύρα της θάλασσας να στην φέρει , μέσα από την αλμύρα να εξιλεωθεί!

Πως γεννήθηκα χωρίς ψυχή δεν ξέρω ,χωρίς αισθήματα να πυρώνουν αυτό το κορμί. Δεν ξέρω να σου πω πως ανασαίνω και πως οι σκέψεις κατακλύζουν την καρδιά. Δεν ξέρω γιατί ζω ακόμα , αφού δεν θα έρθεις να μου πεις καληνύχτα. Δεν θα σε ανταμώσω ποτέ και ξέρω πως το "ποτέ" ισχύει .Να περιμένω , δεν ξέρω! Θα κάθομαι εδώ πάντως , μετρώντας τα αστέρια , αναμένοντας την στιγμή που θα φύγουν τα φτερά , αφού άγγελος δεν είμαι πια!

Δεν ξέρω αν αξίζεις πολλά , δεν ξέρω αν αισθάνομαι κάτι.Ίσως να φταίει η σκέψη που ταξιδεύει στην ψυχή , ψάχνονταςγια ένα άγγιγμα , μια ματιά , μια καρδιά.

Μόνη νιώθω , γιατί είμαι. Κοίταξα στα όνειρά μου και παντού ερημιά , ακόμα και εκεί. Κοιμήθηκα σε ένα όνειρο και ξύπνησα στην πραγματικότητα . Θα κλείσω τα μάτια , ελπίζοντας να σε αντικρίσω στον κόσμο του ονείρου , γιατί πολλές οι πληγές στην σκέψη .Μπορεί τα ίδια να αποτυπώνω συνέχεια , αλλά στην ψυχή μου υπάρχει πάντα το κενό.

Aγαπημένο τραγούδι , λατρεμένη μελωδία , ταξίδι πάλι με πάει πιο πέρα από μένα.
Άνοιξα το τζάμι , αέρας να μπει . Ήθελα εκεί έξω να είμαι , σε αυτήν την εικόνα.
Πάντα δειληνό , ο ουρανός μπερδεμένος κ ο ίδιος , λίγο πιο σκούρος , λίγο από τα
χρώματα του φωτός.
Άμμος στα δάχτυλά μου , νωπά , χώνονται πιο βαθιά να κρυφτούν , ένα να γίνουν
με το σκηνικό , εκεί να μείνω.
Σταγόνες από βροχή φέρνουν τα λόγια του φεγγαριού που σε λίγο φέγγει.
Όμορφη εικόνα , λιτή κ κάπου το βλέμμα κολλάει , στο άπειρο της , στην απλότητά της ,
που τόσο έχω ανάγκη.

Πέρασε ένα μηχανάκι έξω από το παραθυρό μου
και ακούστηκαν δύο φωνές...
"σ'αγαπώωω".... " και εγώ σ'αγαπώ"...
Η τρέλλα της στιγμής , ένας αυθόρμητος παλμός
και χαμογελάς. Πόσο εύκολο είναι να το πεις και
να το νιώσεις και να το φωνάξεις δυνατά , πως αναπνέεις ,
ζεις και πονάς για τον άλλον , που μοιράζεσαι την
βόλτα μαζί του ;!
Ηαγκαλιά είναι η επιβράβευση που έρχεται πάνω στην ταχύτητα
της στιγμής , που δεν φτάνει για να νιώσεις και να
πάρεις τα πάντα από τον άλλον.
Πέρασαν και έφυγαν και θα σκεφτείς...
"έτσι να είμαι και εγώ..."

Εδώ και καιρό σκέψεις αδειανές, η καρδιά δεν ακούγεται , δεν μιλάει.
Μονάχη κάθεται σε όσα την στοιχειώνουν. Βλέπει μέρες να κυλούν αδιάφορα, ίδια πράγματα , ίδιες κινήσεις. Δεν θα το βρει , δεν θα πιαστεί , δεν θα σταματήσει και δίπλα της να σταθεί. Ο χρόνος κυλάει και το αντιλαμβάνεται μόνο με την άμμο. Σκυμμένο κεφάλι , λυγισμένη ψυχή , κουρασμένη. Δεν την αγγίζει τίποτα. Ακούει το κύμα μόνο , όσος θόρυβος και αν υπάρχει γύρω της. Θα σιγοψιθυρίσει μερικές λέξεις , θα αφεθεί και θα μιλήσει στον εαυτό της και πάλι θα σιωπάσει. Μην την ακούσει κανείς και νιώσει άδειος.

Δεν με πειράζει το σκοτάδι , αλλά το ότι δεν μπορώ να δω την λάμψη των ματιών σου.και αν μέσα σε αυτό βυθίζομαι , πάντα την ψυχή σου θα αναζητώ , πηγή φωτός μέσα στα όνειρά μου. Μια φωνή διψά για το άγγιγμα της γαλήνης , μέσα στην σιωπή, αλλά παντού ερημιά . Δεν με πειράζει το σκοτάδι , αλλά το ότι με κρατά μακριά σου .και αν μέσα σε αυτό ονειροπολώ,την δικιά σου ανάσα θα αναζητώ , χάδι για να αναστηθώ!

Έρχεται και φεύγει το σκοτάδι και αφήνει σκέψεις , αποτυπώματα από άλλον κόσμο. Κενό στο μυαλό από οθόνες , μόνο ο ήχος της μελωδίας που ακούς να ανασαίνει πάνω σε πέπλα ονείρου .Κλείνεις τα μάτια και όλα καλύπτονται από τα σύννεφα του μυαλού .Μοναξιά στο μονοπάτι που σου φέγγει το φεγγάρι για να γυρίσεις στο όνειρο που ξέχασες

Τελειώνει η αναπνοή και
περιμένει βουβό το σώμα , την ψυχή
να το αφήσει. Στα σκαλοπάτια ακούμπησε
αναμνήσεις , σε στέκια που πια δεν έχουν ζωή.
Τελευταία ανάσσα και
νομίζει πως μπορεί να την κρατήσει.
Θέλει να φύγει , αλλά την αίσθηση του παλμού,
του χτύπου , δεν μπορεί να αποχωριστεί. Έκλεισε
τα μάτια να μην νιώθει και αντί να σωπάσει,
πνοή κυλά!

Ανάμεσα στο γαλάζιο και το μπλε πιάστηκα
το κύμα θα φταίει που με τραβάει μέσα του.
Μεταξύ της ψυχής μου και του εαυτού μου
βρέθηκα , χαμμένη σε όνειρο να πρωταγωνιστώ.
Χάρτινο το φεγγάρι ,με φως κλεμμένο.
Δανεικό το γύρεψε από το χάραμα και το
κράτησε για πάντα.

Αυτό το τραγούδι περίμενα να ακούσω , εμένα να θυμηθώ,
εμένα να γιορτάσω και μέσα στον καπνό να χαθώ.
Αυτήν την στιγμή περίμενα , εμένα να ξεχάσω και πίσω
να συρθώ , δίχως τύψεις για μια στιγμή , που εσένα θα δω
μπροστά μου. Μου έχει λείψει η θύμηση , του να είσαι στο
μυαλό μου , σαν δίνη ,που μέσα της με τραβάει , δίχως
σταματημό.
Αυτό το τραγούδι ήθελα να ακούσω , εσένα να διαγράψω ,
για όσα δεν θα δώσεις ποτέ!
Όσα ξεχάσω και ότι πιω.

Μια στιγμή διαρκεί το όνειρο κ όμως μένει ζωντανό κ έντονο στα χείλη.
Θα σκεφτείς πως τελείωσε με το που ανοίγεις τα μάτια σου , αλλά έχει
μείνει εκεί , να περιμένει το βράδυ να πέσει στο προσκέφαλο , να
γλυστρίσει μέσα στις σκέψεις και να σε φιλήσει.
Θα τάξει ταξίδια σε αγγέλους κ δαίμονες την αυγή για να μπορέσει
να 'ρθει ξανά , στο δικό σου άγγιγμα φύλακας.