Πέρασε ένα μηχανάκι έξω από το παραθυρό μου
και ακούστηκαν δύο φωνές...
"σ'αγαπώωω".... " και εγώ σ'αγαπώ"...
Η τρέλλα της στιγμής , ένας αυθόρμητος παλμός
και χαμογελάς. Πόσο εύκολο είναι να το πεις και
να το νιώσεις και να το φωνάξεις δυνατά , πως αναπνέεις ,
ζεις και πονάς για τον άλλον , που μοιράζεσαι την
βόλτα μαζί του ;!
Ηαγκαλιά είναι η επιβράβευση που έρχεται πάνω στην ταχύτητα
της στιγμής , που δεν φτάνει για να νιώσεις και να
πάρεις τα πάντα από τον άλλον.
Πέρασαν και έφυγαν και θα σκεφτείς...
"έτσι να είμαι και εγώ..."