Παγκάκι

Η ξα , ερωτευμένη , εγώ , η ανάγκη για βόλτα και επιτέλους έπρεπε να τα πούμε από κοντά.Μας χωρίζουν κάτι τετράγωνα , η ανάγκη να είμαστε στον κόσμο μας.Είχαμε την ίδια σκέψη ταυτόχρονα "σε 5 θα είμαι εκεί.." .." κατεβαίνω..." ( εντάξει το "τώρα κατεβαίνω "το δικό της ισοδυναμεί από ένα τέταρτο , μέχρι ότι την πήρε ο ύπνος και άντε ξύπνα την :Ρ )
Στο ερώτημα" που θα πάμε ;" , χμ ,
"είμαι κομμάτια ,βολτίτσα απλά "
Ξεκινήσαμε , μηχανικά η διαδρομή , την έχω κάνει τόσες φορές , αλλά χωρίς την ξα. Ξέρω που θα πάμε , δεν γίνεται να κινούμαστε συνέχεια. Δεν ξέρω ( μάλλον ξέρω γιατί..) , αλλά δεν μπορούσα να της δώσω όση προσοχή ήθελε , δεν ήθελα να μιλάμε έτσι.
Φτάσαμε πολύ γρήγορα ( μαριλένα δεν έτρεχα ... Ο:) :Ρ ) , έχουν ξεκινήσει οι διακοπές , καλοκαίρι...
Παρκάρω το όχημα και νιώθω πως θα φύγουν όλα , έννοιες , σκέψεις που μένουν να σκαλίζουν το μυαλό ώρες σήμερα.Το τέλειο σημείο , παγκάκι ασβεστωμένο , βράχια και θάλασσα. Στο βάθος αμυδρά τα καράβια πηγαινοέρχονται , φέρνουν εικόνες .
Η ξα έχει ξεκινήσει λέει σχεδόν όλαα :Ρ λεπτομέρειες , θέλει να το ζήσει όλοο , να το μεταφέρει όλο.Την ακούω , αλλά το βλέμμα ξεφεύγει , ηλιοβασίλεμα , κίνηση να βγάλω φωτογραφία ,
" θα σου πετάξω την τσάντα .."
"εκεί είναι κ τα κλειδιά :Ρ " , γέλια , αλλά μου την πήρε.Άλλοτε δεν θα την πείραζε , αλλά πρέπει να την κοιτάζω συνέχεια. Εγώ εκεί , παρακολουθώ την πορεία του ήλιου , την ξέρω , φαίνεται πίσω από την μορφή της , θα την ξεγελάσω κ τσούπ η φωτογραφία χεχε
Δεν με άφησε όμως να αποθανατίσω τα χρώματα , τα πιο έντονα , σαν την τελευταία προσπάθεια να μείνει στον ουρανό.
Μου μιλάει , την ακούω , θέλει να βρει ισσοροπίες σε όσα την διακατέχουν.
Θα την ξεγελάσω πάλι , "δεςςς το φεγγάρι.." χμ δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμενα :Ρ
Έφυγε ο ήλιος , αλλάζει το τοπίο και ξεκινάει η επιστροφή.