Απομακρύνεται ο καημός , αφήνοντας δάκρυα στο φεγγάρι.
Κοιτώντας σοκάκια , κοιτώντας ευχές ,απομακρύνεται το φιλί στα ρηχά μιας ακρογιαλιάς.
Και σωπαίνει η αυγή και την ψυχή παίρνει η νυχτιά. Και νοσταλγεί η μοναξιά χαμόγελα αντικριστά στον ήλιο.Και λησμονεί η καρδιά χτύπους από δειλινά.
Πλάι στο κύμα θα κοιμηθώ , με την αλμύρα στην αγκαλιά!