Ένα φιλί στον ώμο όσο στην αγκαλιά σου κλείνομαι, δύσκολο και ακατόρθωτο. Χάραμα και τα μάτια πεισμώνουν το τέλος της νύχτας να δουν. Η μέρα μπερδεύτηκε και έδωσε το χρώμα του τέλους στο ξεκίνημά της. Φύλακας σε μοναχικό ξημέρωμα και ψέμματα δεν ξέρω να πω, να μην σε σκεφτώ, να μην πω το όνομά σου και την εικόνα του αγγίγματος σου να αρνηθώ. Πρόσβαση σε όνειρο μια ζωντανή εικόνα.

Είμαι ένα βήμα μακρυά σου, απέχω όσο ένα κορμί από την αναπνοή σου και πες μου πως να μαγέψω το χάδι σου και σε αγκαλιά να σε φέρουν τα χέρια σου. Δειλός ο φόβος και ντροπαλή η ματιά έκλεψαν την σκέψη και παιχνίδι σε λάθος μοτίβο ξεκίνησαν. Λάθος κίνηση και ένα βήμα πίσω, δεν ήταν έτσι, δεν έπρεπε να ήταν έτσι. Στέκομαι στην άκρη, περνάς και εξακολουθώ να βρίσκομαι εκεί, ένα βήμα μακρυά σου, απέχεις όσο και η σκέψη σου σε μένα!

Γράφω τα ακαταλαβίστικα μου πάλι, μοναξιά θα σκεφτείς;! πες το και έτσι θα διαφέρει από κάτι άλλο; θα είναι κάτι άλλο; λέξεις που δεν θα καταλάβει κανείς, όχι πες εσύ η ίδια, δεν ξέρεις γιατί να αποτυπώνεις μια άμυαλη ψυχή σε ένα τεφτέρι και τι ψάχνει;! μπορεί να αραδιάζω κουβέντα στον εαυτό μου, δικαιολογίες και μυστικά, διάλογος μπας και κατανοήσω το είναι μου και πω ένα τέλος για όλα.

Κλείνω τα μάτια ανάγκη να φτάσω κοντά σου, να σε αγκαλιάσω, να νιώσω και να κοιμηθώ στα όνειρά σου. Ευχή; αυτή...ψυχή; δική σου.....νόημα; κανένα. Δεν μιλάς και εγώ σιωπώ σε αγκαλιά και σε φιλί. Φοβάμαι ετούτη την στιγμή που μορφέας δεν θωρεί κακό να σε φέρει κοντά μου. Ποιον πληγώνω; Μην διστάσεις να ξυπνήσεις, εγώ εδώ θα είμαι, γιατί πάντα ελπίζω να νιώθω, έστω στην ψευδαίσθηση του ονείρου.

Και εγώ ζυγώνω όνειρα να δω και εγώ σε τι μοιάζουν, σε ποιον δίνονται και αν είναι πιο απλησίαστα και από την ίδια μου την ψυχή. Πλησιάζω στην μεριά σου για να πω ένα γεια και να φύγω πάλι για της καρδιάς το όνειρο. Δεν ξέρω πολλά, αλλά την αλήθεια ξέρω και αυτός είναι ο καημός. Στα μάτια μην κοιτάς, το σκοτάδι με πνίγει και δεν θα βρεις τίποτα για να πιαστείς και να πεις δυο κουβέντες φιλικές. Λίγο πριν με αγγίξεις βρες μια δικαιολογία και πες "λάθος" και δεν θα σε συλλογιστώ ποτέ.

Χάνομαι σε βλέμματα και χάδια, σε ανούσιες συναντήσεις και συνεστιάσεις Απορείς για όσα δεν γίνονται και για όσα διαδραματίζονται στην δική σου αγκαλιά. Ψεύτες στα μάτια σου ο κόσμος, η ίδια σου καρδιά και τόλμα να την αρνηθείς. Χάνεσαι στον κόσμο σου, στις σκέψεις που δεν μοιράζεσαι και αφήνεσαι στον ήχο της βροχής. Αλήθειες στο βλέμμα σου, η νυχτιά δεν θα μιλήσει.

Πρώτη σκέψη, στο πρώτο φλιτζάνι, στην πρώτη γουλιά και δεν κατεβαίνει η σκέψη να το χωνέψεις και να φύγει. Τιμωρείς τον εαυτό σου, επειδή νιώθεις και δεν αντέχεις να βιώσεις την απόρριψη, στο πρώτο φιλί, στο πρώτο χάδι, από την πρώτη στιγμή. Είμαι εδώ για σένα για να μπορείς να χαμογελάς για το λίγο που αφήνεσαι για το λίγο που αφήνω να είμαι εκεί. Πρώτη ματιά και την αλήθεια σου λες. Η βροχή θα είναι συνεπής στο ραντεβού της και στο κάλεσμα θα ντύσει τις εικόνες μου με το συναίσθημά της.

Στον κόσμο μου δεν υπάρχεις, αλλά μπορεί να ζω στον δικό σου και να μην το γνωρίζω, γιατί είσαι ο θεός του σύμπαντος και εγώ ένα πιόνι σε χάρτη. Ψυχές πως να μοιράσεις και να είσαι δίκαιος, στο πόρισμα σοφός και να ανεχτείς τα πάντα για ένα χατίρι, για μια ματιά και ας μην είναι αρκετή. Χρόνια περνούν, φύλακες σε σεντόνια και απομακρύνεσαι από όλα. Εδώ τώρα δεν είσαι, αλλά μπορεί να βρίσκομαι ήδη στην αγκαλιά σου. Ψευδαίσθηση ή αλήθεια διαλέγεις την στιγμή και ζεις.

Η προσευχή σου άργησε ένα λεπτό και σωριάστηκαν οι ευχές σε πάτωμα ουρανού. Ειρωνεία της στιγμής και της στοιχειωμένης μοίρας, κρυφτό της μέρας και της νυχτιάς στα μυστικά σου. Λανθασμένη αντίληψη αποτυπωμένη σε γράμμα μετανιωμένης ψυχής και ο φύλακας, άγγελος γίνεται. Πικραμένο φιλί σε τριαντάφυλλο ομορφιά μου, εγώ προειδοποίησα Τίποτα δεν συνδέεται με το προηγούμενο και ας ακολουθούσα.

Όλα τα λόγια μέσα στην χούφτα μου, στην καρδιά σου φωλιάζουν όλα και ανυπομονώ. Παιδί που χαζοκοιτάζει μια ομορφιά, την πρώτη του κιθάρα, την πρώτη του μηχανή σε φόντο χιονιού. Αγκαλιά; μια ευκαιρία πιο κοντά σου, μια στιγμή πιο κοντά σε μένα. Μια λάμψη στην ματιά και ψεύτη βγάλτην, γιατί εγώ συνηγορώ στην ψυχή. Θα σε σώσω, θυσιάζοντας όλα τα λόγια, θρύψαλα το φιλί και τίποτα δεν γίνηκε ποτέ, μόνο εσύ και εγώ!

Μην περιμένεις ποτέ να σου εκφράσω όσα νιώθω, γιατί τότε θα είμαι κενή και όσα πιστεύω θα έχουν χαθεί. Μην ελπίζεις να είμαι εκεί για πάντα, γιατί τότε δεν θα είμαι εγώ, αλλά η ψευδαίσθηση του είναι μου. Άμυαλη ψυχή, καρδιά ατίθαση και ματιά που πάντα θα υπόσχεται μυστικά να ομολογήσει και χάδια να ανακαλύψει. Ως εδώ, σιωπώ, γιατί σε μένα ακόμη δεν μπορώ να ανήκω, όταν εσένα αντικρίζω πάντα κάτι λείπει, πιο πολύ από τα θέλω μου. Μην πιστέψεις ποτέ όσα δεις, γιατί όσα θέλω να πω είναι πιο δυνατά από τις σκέψεις.

υγ: για την κολλητή!

Ένα τραγούδι τα λόγια μου στην ψυχή σου και μια αγκαλιά φωλιάζει σε όνειρα και δρομάκια. Θα ζητούσα πολλά αν πίστευα σε σένα; αν εκεί στεκόμουν πάντα, σε μια στιγμή και ζούσα από ανάσα φιλιού; ανύπαρκτο το φως στο μυαλό μου και όμως όλα είναι φωτεινά, πλήρη και ας μην τα είχα ποτέ.
Θα ραγίσει η καρδιά, αλλά για να απελευθερωθούν όνειρα και ευχές.
Ζω εδώ, μακρυά σου, αλλά μέσα σε τούτα τα λόγια. Ψευδαίσθηση τα όσα σκέφτηκα και ξάπλωσα σε ανάλαφρο καημό, στην ψυχή σου.

Ζώντας στην στροφή του τέλους, ψηλαφίζω εικόνες, ακαταλαβίστικες μοχθηρές και σιωπηλές. Γράφοντας σοκάκια και στους τοίχους στιχάκια πέρασα από μονοπάτια και σχισμές που πρόδιδαν βλέμματα και κενά. Ένα λάθος σε τούτη την στιγμή και όλα διαγράφονται.Παρατεταμένη αποχή, αντοχή, εποχή. Ένα φιλί και θα αλλοίωνε την γεύση του τσιγάρου σου, την προδομένη σου σκέψη.

Κόντρα ρόλος το να κάθομαι και να γράφω στιχάκια, να μεθώ με τον καπνό σου και να αφήνομαι στην ψυχή σου. Αντίθετα στο είναι μου, πέφτω σε λήθαργο σιωπής και νοσταλγώ στιγμές και εικόνες πλασμένες από τα χέρια σου. Ψάχνοντας σημάδια από άλλες εποχές, τρέχω σε τοπία τόσο μακρυά από εδώ. Φιγούρες σε λάθος μοτίβα, πες μου ένα ψέμα σου και θα καταλάβω που βαδίζω!

Εσύ ξέρεις από τι κρύβεσαι και εγώ από ό,τι βασανίζομαι. Ψυχές σε δύνη για το λίγο που διαρκούν οι σκέψεις, σου ορκίζομαι πως ένιωσα να σε καίω και να χάνομαι σε ότι έφτιαξα για σένα. Εσύ αγνοείς από όσα κατέχεις και εγώ παλεύω για όσα πραγματεύομαι Ψιχάλες στα χείλη σου, στα μάτια μου και αντίο μην προσπαθήσεις να πεις. Ξέρω που βαδίζω, στο άπειρο, μάτια μου δεν χάνομαι, έχω υπάρξει στον κόσμο μου πολύ καιρό και γνωρίζω πως θα είμαι εδώ για πάντα. Διστάζω μόνο να πω όσα νιώθω, γιατί η ηχώ μένει.

Στην σιωπή σου παραδομένη, χαμένη ως το πρώτο δειλινό δίχως εσένα, Η ψυχή πάντα μπορεί να υπομείνει όσα κι αν της φέρει η τύχη, γιατί πιστεύει σε όλα, θεούς και δαίμονες, σε ματιές και εικόνες. Μπορεί τα πάντα όλα, γιατί θέλει να ζει σε άυλο σώμα, γιατί θέλει να αναπνέει μέσα από σώμα και ας είναι εκείνο που την ταλαιπωρεί. Ένα βήμα πριν τον ωκεανό μιας στιγμής σταμάτησε ο χρόνος, κι όμως, όλα μοιάζουν δειλά.

Από όσα σου πω πέταξέ τα, την ματιά μου κράτα όσο σε φιλώ, από όσα θελήσω μην κάνεις τίποτα, την ψυχή μου μόνο πείσε για τα θέλω της. Μυστικά και ενοχές, στοργή και ευχές όλα στην νοσταλγικότητα του χθες. Από όσα μου πεις δεν μπορώ να πιστέψω σε τίποτα, την ματιά σου μόνο κρατώ όσο με φιλάς.

Μια αγάπη όσο ο ουρανός ελπίζεις να βρεις , μια ανάσα όσο διαρκεί μια νύχτα ,όσο ένα φεγγάρι σε ουρανό, όσο ο αυγερινός ευχή δεν γίνεται. Μια δροσιά όσο τα μάτια σου κοιτώ, μια στιγμή όσο την αγκαλιά σου καρτερώ. Ελπίδα μην ψάχνεις, το μυαλό όλα τα έχει βρει, όλα τα έχει σκεφτεί, όλα τα προσμένει, όλα τα ξέρει, η καρδιά όμως όλα τα αγνοεί. Βλέπω σε σένα τα πάντα και το τίποτα μαζί. Σε κάποιον άλλον ελπίζεις να βρεις, μια άλλη ανάσα όσο διαρκεί η μέρα, όσο ο ήλιος σε ουρανό, όσο εγώ και συ αρνούμαστε.

Σε αυτή την εικόνα πες μου τι βλέπεις, τι νιώθεις και το ίδιο θα σου πω και εγώ. Καθαρό αέρα και ανάσα αφουγκράζομαι και την ψυχή μου παραδομένη σε σένα. Μάτια σε έναν ουρανό για την δική σου ματιά. Όσο μακρυά τόσο νοσταλγείς την αγκαλιά μια τέτοια στιγμή, γιατί το αεράκι δροσιά έφερε και το σώμα χαμένο στα μονοπάτια σου θαρρώ.
Βύθιση στο πιο ζεστό ηλιοβασίλεμα, στην αγκαλιά του πελάγου που δεν θα χορτάσω ποτέ!

Θα άντεχες να ξέρεις την αγάπη, να νιώθεις πλήρης και να ζεις από αυτό; νομίζω πως όχι, γιατί τι θα αναζητούσες πια για τι θα ήλπιζες για αυτό που έχεις, για αυτό που υπάρχει για πάντα; ξέρεις την ψευδαίσθηση σαν το δέρμα σου, θα την απέφευγες αιώνες, αλλά σε αυτή θα κατέληγες για το λίγο ή το πολύ που διαρκεί. Θα άντεχες να κρατάς στην αγκαλιά σου όσα ποθείς και λαχταράς; πιστεύω πως όχι, γιατί τον εαυτό σου πως να δαμάσεις; Πέλαγος στην ψυχή σου και ακόμη δεν έχεις ταξιδέψει πουθενά. Εδώ και υπομένεις τα πάντα για το λίγο που διαρκούν.