Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ποιες πληγές σε νοητά χαρακώματα διαβαίνουν οι σκέψεις. Γλυκό φιλί στον λαιμό, ποτέ δεν θα περίμενες τέτοια ώρα. Ξεχασμένα αποτσίγαρα στο τασάκι και με πνίγει το άρωμά σου. Τρέχεις, ξεφεύγεις προ στιγμή και γλιστράς σε νωπό κρεββάτι να ξαπλώσεις στον εαυτό σου, μυστικά δεν είναι οι καημοί για σένα. Όλοι θα προστρέξουν να σου μιλήσουν, αλλά αγκαλιά ποιος θα σου δώσει στο σκοτάδι σου!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο και αληθινό.