Στο μαύρο δεν φαίνεται το δάκρυ, στα μάτια πως τολμώ και σε κοιτώ. Αντέχω να σε δω να βουρκώνεις και σε αγκαλιά να κρύβεις σιωπηλά πένθος. Κουράγιο σε ψυχή δώσε και μην φοβάσαι, οι αναμνήσεις δεν χάνονται και ας σε πληγώνουν ετούτη την στιγμή. Θα μείνουν τα όμορφα, αυτός που σε μεγάλωσε και πάντα σε κρατούσε από το χέρι. Χαμόγελο στο πρόσωπό σου, γλυκαίνει την μορφή σου και θαρρώ αναπνέω. Στιγμές μάτια μου και είμαστε πολύ μικροί για όλα. Προσευχή και θα κοπάσει, φιλί και όνειρα μην διστάσεις να κάνεις.

υγ: ....στην Μαρίνα....