Δακρύζει ο ουρανός την στιγμή που χαιρόσουν τον ήλιο στο πρόσωπό σου και είχες αφεθεί σε αγκάλη. Θυμώνεις και σκορπάς το βλέμμα. Σιωπάς και σκύβεις το κεφάλι, γιατί σε ενοχλεί ο κόσμος που μαζεύεται κατω από την ομπρέλα σου. Δεν θα ήθελες να ήταν κανείς εκεί, να καθόσουν μοναχά μια σταλλιά μαζί του και να του έλεγες όσα ποθείς και λαχταράς και πάντα κάτι να ξεχνάς για την επόμενη φορά, υπόσχεση. Μια ευχή και να ήταν εδώ, όλα δεν γίνονται, γιατί όχι και αυτό;! Έχει αλλάξει ο καιρός στην ψυχή σου , μια κουβέντα θα ήθελες να πεις μονάχα.