Κινηματογράφος

Προβολές, ασπρόμαυρες σε πανί λευκό, όχι από πλακέτα, αλλά από του μυαλού σου τις εικόνες, σκέψεις σε αντανάκλαση. Κλακέτα, ο σκηνοθέτης επιμένει και ο ηθοποιός χαμένος, γιατί ακόμα ζει σε σκηνές που έχει φανταστεί από τους διαλόγους. Θα βγει στην σκηνή, έχεις έναν μονόλογο να πεις και να υποκλιθείς για το χειροκρότημα, είναι δεδομένο, όπως και η φυγή σου. Έχεις μάθει απέξω τα λόγια, αλλά στην ψυχή σου δεν άφησες κάτι για να θυμάσαι, περνούν τα χρόνια και θα πεις πως είσαι έρμαιο σε λάθος στιγμές, ενώ υπήρξαν οι μόνες.
Πέφτει η αυλαία, ακόμα και τώρα προλαβαίνεις, να κλέψεις την παράσταση και να ακουστείς.
Τελείωσε η προβολή, σημασία έχει τι σου έχει μείνει, να λες και να δημιουργείς όνειρα από αυτό.
Όνειρα γλυκά!