Οι στίχοι από ένα τραγούδι τα λένε όλα, όμορφα και ήσυχα. Ξαπλωμένη σε έναν καναπέ, αφημένη σε σκέψεις και εικόνες που ούτε τώρα δεν εμφανίζονται, ούτε καν δειλά. Έχεις γίνει στοιχειό και εσύ, το αναγνωρίζεις, σπασμένα φτερά, φωτεινό φόρεμα, μα σκοτεινή μορφή. Θα κάνεις το ατόπημα να ρωτήσεις, θες να μάθεις ακόμη κι αν σε πληγώσει η αλήθεια, θες απλά να βαδίζεις εκεί που υπάρχει όντως πόνος, εκεί που υπάρχει όντως φωτιά, εκεί όπου υπάρχουν ματιές που μιλούν για τις ψυχές που κουβαλούν σημάδια. 

Ένα ακόμη βράδυ, δεν είναι τίποτα, περαστικό καράβι, εσύ, φάρος συνεχίζεις να εκπέμπεις ασυρνατησίες από μοιρολόγια.

Δεν έχω φοβίες, απλά νιώθω!