Πόσο με λυπούν τα λόγια σου όταν δεν τα ακούω, όταν δεν βλέπω τα στιχάκια σου να γίνονται ήχοι μελωδικοί στα νανουρίσματά μου. Αγκάλη άδεια από αποθέματα και περίσσεψαν μόνο δυο ευχές, να είσαι καλά και να ονειρεύεσαι πέρα από την διάρκεια μιας νύχτας. Λείπουν όσα θα ήθελες και δεν ελπίζεις, έτσι σε έμαθαν όσοι πέρασαν από τις σκέψεις σου.

Ζήλεψε ο ουρανός τα χείλη σου και έκανε τα φιλιά σου αστέρια να αγγίζουν εκείνον μόνο, μακρυά από σένα, μόνο σαν εικόνα να υπάρχουν στον δικό σου κόσμο.

Πόσο με λυπούν τα λόγια σου όταν δεν υπάρχουν, παρά μόνο το αθόρυβο της υπόστασής σου.