Πότε θα ξημερώσει; να έρθει ο ήλιος να κοιμηθώ.Αργεί; τα μάτια στραμμένα εκεί και με το που δούν την ηλιαχτίδα, μου το έταξαν, θα σφαλίσουν. Μπορεί να φοβάμαι και το σκοτάδι και να ξαγρυπνώ, μπορεί να είχε φεγγάρι εκείνη την στιγμή και να μην θυμάμαι, μα η νύχτα με καλεί και εκείνη μόνο ξέρει, πως ο ύπνος είναι καημός.
Σε πόλη που χαράζει, τα φώτα παρέμειναν ανοιχτά για να περπατήσεις στους δρόμους της. Σε ψυχή που ζυγώνει σιωπές, αντήχησαν για να έχεις να λες πως ήξερες τι να περιμένεις.
Αργεί να ξημερώσει στην εθνική, ίδιο πόστο, ίδιο παγκάκι.