Aγαπημένο τραγούδι , λατρεμένη μελωδία , ταξίδι πάλι με πάει πιο πέρα από μένα.
Άνοιξα το τζάμι , αέρας να μπει . Ήθελα εκεί έξω να είμαι , σε αυτήν την εικόνα.
Πάντα δειληνό , ο ουρανός μπερδεμένος κ ο ίδιος , λίγο πιο σκούρος , λίγο από τα
χρώματα του φωτός.
Άμμος στα δάχτυλά μου , νωπά , χώνονται πιο βαθιά να κρυφτούν , ένα να γίνουν
με το σκηνικό , εκεί να μείνω.
Σταγόνες από βροχή φέρνουν τα λόγια του φεγγαριού που σε λίγο φέγγει.
Όμορφη εικόνα , λιτή κ κάπου το βλέμμα κολλάει , στο άπειρο της , στην απλότητά της ,
που τόσο έχω ανάγκη.