Στον εναπομείναντα ουρανό στέλνω προσευχή , στα εξασθενημένα από τους αιώνες αστέρια. Ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα πάνω τους , χωρίς σταθμούς. Τρέχουν βουβά , ακίνητα , παγιδευμένα στο φως και στο σκοτάδι. Μου έχουν αποσπάσει την προσοχή και με απομάκρυναν από την ακτή. Με πλάνεψαν σε μέρος ήμερο , αποστασιοποιημένο από θορύβους πολιτισμού. Αγκυροβόλησα σε ένα πέτρινο στασίδι , να σωπάσω και εγώ , δίνοντας ευκαιρία να φύγει αυτή η προσευχή.
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Ωραίο Ευγενία.
Είθε να εισακουστεί η προσευχή σου.
Καλο βράδυ! :)
euxaristo ilia mou.
θα πρέπει να αναφέρω ότι όταν το έγραφα σε κατάσταση αϋπνίας ψες, έπαιζε μπάκ-ράουντ ήχος στο μυαλό , queen : bohemian rhapsody ( τρέχα γύρευε δηλαδή :Ρ )
To πέτρινο στασίδι, ξεχωρίζει Ευγενία μου :))
πολύ όμορφο όλο είναι :))
Oλα ομορφα..και οι προσευχες :)
grazie :)
Δημοσίευση σχολίου