Να κρυφτώ από την χαρά και τον πόνο προσπαθώ, να ισορροπήσω και να μην αισθάνομαι. Μάταιο. Σαν το αντιληφθώ , έρχεται ο βοριάς και με παρασέρνει και έρμαιο σκέψεων γίνομαι.
Δεν φαίνεται , αλλά φουρτουνιασμένη είναι η θάλασσα και τα κύματα με βρήκαν πάνω στο πεζούλι. Στάλες στην τζαμαρία σταματούν , καλύπτουν την θέα στο απέραντο ουρανό. Γρήγορα τα σύννεφα παίρνουν θέση , σχήματα και ακτίνες ξεπροβάλουν στο βάθος διώχνοντας την μελαγχολία.
Δεν θέλω να κρυφτώ , φως!