Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Να κρυφτώ από την χαρά και τον πόνο προσπαθώ, να ισορροπήσω και να μην αισθάνομαι. Μάταιο. Σαν το αντιληφθώ , έρχεται ο βοριάς και με παρασέρνει και έρμαιο σκέψεων γίνομαι.
Δεν φαίνεται , αλλά φουρτουνιασμένη είναι η θάλασσα και τα κύματα με βρήκαν πάνω στο πεζούλι. Στάλες στην τζαμαρία σταματούν , καλύπτουν την θέα στο απέραντο ουρανό. Γρήγορα τα σύννεφα παίρνουν θέση , σχήματα και ακτίνες ξεπροβάλουν στο βάθος διώχνοντας την μελαγχολία.
Δεν θέλω να κρυφτώ , φως!

3 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Eτσι να ξεπροβάλουν πάντα οι ακτίνες και να σου διώχνουν τη μελαγχολία :)))

xxxxx

iLiAs είπε...

..από τον πόνο να κρυφτείς το καταλαβαίνω..από τι χαρά, για ποιο λόγο?

..άντε να 'ρθουν οι Αλκυονίδες μέρες, να ηρεμήσει η θάλασσα, ν' ανοίξει η ψυχή μας.
Καλο βράδυ Ευγενία.

Εvgenia Tr είπε...

εχουν οι ακτίνες δύναμη :)

ξέρω ηλία πόσο σου αρέσει ο ήλιος και η θάλασσα :)

μακια