Σκορπούν τα ποιήματα , τους στίχους , τις μελωδίες μέσα στων ανέμων τις σκηνές , φτιάχνουν μορφές , μπερδεύονται και γίνονται ένα. Aντάμωμα στο χάραμα , φευγαλέα ματιά στο δειλινό και όνειρα στο σούρουπο.
Σκορπούν οι νότες , τα λόγια , τα μεθυσμένα αποκούμπια , στα σκαλιά του φτωχικού. θα γυρίσεις στο πατρικό , μια στάση εκεί έξω , μια στιγμή και χάθηκες.
Αυτά τα λόγια που κατέχω , δεν είναι δικά μου , από το χθες ήρθαν , από αστέρια που τα βλέπω , αλλά δεν στέκουν εκεί.
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007
Αδιάκοπα λόγια
ονειροπολούσε η .... Εvgenia Tr στις 11:06 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Κατάλαβα...
Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα!
Ax ναι, αυτό ανέκαθεν με γοήτευε: τα αστέρια που ακόμα φτάνει το φως τους σε μας, ακόμα κι αν έχουν χάθει πολύ καιρό πριν..
δεν είναι τρομερό;
Nαι, είναι!
καλησπέρα Ευγενία :))
xx
Δημοσίευση σχολίου