Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Αδιάκοπα λόγια

Σκορπούν τα ποιήματα , τους στίχους , τις μελωδίες μέσα στων ανέμων τις σκηνές , φτιάχνουν μορφές , μπερδεύονται και γίνονται ένα. Aντάμωμα στο χάραμα , φευγαλέα ματιά στο δειλινό και όνειρα στο σούρουπο.
Σκορπούν οι νότες , τα λόγια , τα μεθυσμένα αποκούμπια , στα σκαλιά του φτωχικού. θα γυρίσεις στο πατρικό , μια στάση εκεί έξω , μια στιγμή και χάθηκες.
Αυτά τα λόγια που κατέχω , δεν είναι δικά μου , από το χθες ήρθαν , από αστέρια που τα βλέπω , αλλά δεν στέκουν εκεί.

4 σχόλια:

iLiAs είπε...

Κατάλαβα...
Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα!

Μαριλένα είπε...

Ax ναι, αυτό ανέκαθεν με γοήτευε: τα αστέρια που ακόμα φτάνει το φως τους σε μας, ακόμα κι αν έχουν χάθει πολύ καιρό πριν..

Εvgenia Tr είπε...

δεν είναι τρομερό;

Μαριλένα είπε...

Nαι, είναι!

καλησπέρα Ευγενία :))

xx