Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Αφημένες δροσοσταλιές σε παραθυρόφυλλα, σε τζάμια αυτοκινήτων, πάντα την αυγή, στο χάραμα της μέρας. Καλοκαίρι και αισθάνεσαι μια πρωινή ψύχρα, την αύρα της νύχτας που έχει συσσωρευτεί μέσα σου, τότες ώρες παραδομένη στον μορφέα, δύσκολο να ξυπνήσεις, να αφυπνιστείς για το φως της ημέρας. Αέρας στο πρόσωπό σου, τρέχεις, όμως οι σκέψεις νωχελικά μπαίνουν σε τάξη, αφηρημένη σε ονείρου ξελογιάσματα.

2 σχόλια:

lakis είπε...

Δεν είναι υπέροχο το να είσαι αφηρημένη σε ονείρου ξελογιάσματα; Όμορφο. Μέρα καλή

Εvgenia Tr είπε...

σαν όνειρο μέρας :)