Χωρίς ζωή που πας, τι προσπαθείς να αντικρίσεις; όνειρα σπασμένα, λέξεις χιλιοειπωμένες Μόνο τα δάκρυα φιλούν τα μάτια σου και εκείνα βιαστικά κυλούν και φεύγουν από την ψυχή σου. Πόσες φωτιές να σβήσεις, σε πόσα όνειρα να υπάρξεις και τον μορφέα να μην πεις ψεύτη; ένα φευγαλέο χάδι, μια ματιά, μια αγκαλιά όπως την θέλεις να ήταν μια στιγμή και θα ήταν αρκετή για όσες ψυχές έχεις χάσει σε τούτη την ζωή.