Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Χάνεις μια ψυχή, μια άλλη κρέμεται στα αστέρια και αρνείται να κατέβει σε αγκαλιές. Περίεργο δειλινό, μουντά χρώματα σε μια ανυπόφορη ατμόσφαιρα που περιμένει βροχή, αλλά εκείνη φθινόπωρο φιλάει ακόμα. Ζωγραφιές στο μυαλό από εικόνες που αφήνονται να ζουν εκεί για το λίγο των δακρύων. Στα μάτια έχω πάψει να σε κοιτώ, μην δω πως έχεις φύγει δίπλα μου, από καιρό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: