Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009


Έξω βρέχει και νομίζεις πως αυτό που ακούγεται, είναι τα νερά που πέφτουν από ντουζιέρα, κάποιος που βρισκόταν δίπλα σου είναι εκεί. Η βροχή είναι παρέα, σπάει την σιωπή σου και αποσπά την προσοχή, δίχως φασαρία. Λίγα λεπτά, ίσα ίσα να σε ξεγελάσει και να ξεχαστείς στα μονοπάτια του μορφέα. Ίχνη της θα βρεις το πρωί, καλωσόρισμα στο σώμα σου η πνοή της.

1 σχόλιο:

lakis είπε...

Ακριβώς όπως τα λες είναι. Μέρα καλή