Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Η ώρα περασμένη δεν θα έπρεπε να κοιμάσαι;! έλα κάθισε κοντά για μια κουβέντα για όσο αντέξεις για όσο μπορέσεις για όσο θελήσεις. Μην βιαστείς να ανέβεις τα σκαλοπάτια για το καταφύγιό σου, δεν θα φύγει, απλά μπορεί να αλλάξει η μέρα και να έχεις ξεχάσει το γιατί. Σιωπηλές οι φωνές μας και το τσιγάρο σου φως στον ουρανό που ξημερώνει αντικριστά μας. Χάραμα είπες πως περνούν όλοι από εδώ και θέλησα να δω ματιές και ας μην τις ξέρω. Έμεινες μέχρι ότου τον αυγερινό ακολούθησε η πούλια, μέχρι το φεγγάρι γλυκοφιλήσει τον ήλιο και μέχρι ο ήλιος άγγιξε την αύρα της μέρας στην αγκαλιά μιας μεθυσμένης θάλασσας, από τα χρώματα του ουρανού. Η ώρα περασμένη, αλλά με βάση τι δεν ξέρω! Όποιος σε προστάζει να του πεις πως εγώ θα έπρεπε να σε κρατώ και όχι όσα δεν θα θελήσεις ποτέ να αγγίξεις.

2 σχόλια:

apollo είπε...

“πώ πωωω πως περνούν οι μέρες! Κάτι πρέπει να γράψω για το Ονειροκόριτσο και ολο το αναβάλω Ολο εχω δουλιές ολο κάτι επείγον πρέπει να προλαβω και δεν υπάρχει νους για δυο γραμμές γι αυτο το κόρίτσι που ξενυχτάει και διαλογίζεται και γράφει , και ψάχνει μέσα στο απέραντο του νού να κάνει συνδυασμούς λέξεων, να καταθέσει νοήματα δυνατά και ιδέες, να στείλει μηνύματα οτι ειναι εκει δυνατή και αγέρωχη ατενίζοντας το άπειρο της θαλασσας απο το μπαλκόνι της ευχόμενη να ειναι καποιος δίπλα της για να μοιράζεται τις σκέψεις της και την υπαρξή της. Και τι να της πώ? Τούτο μόνο, να το ξέρει μια για πάντα. Υπάρχουν ανθρωποι μια αναπνοή κοντα μας και φαίνονται σαν να ειναι μιλια μακρυα και επίσης ανθρωποι πολύ μακριά μας αλλα και τόσο «επικίνδυνα» κοντινοί στην αίσθηση και που ισως ποτέ να μην συναντήσουμε απο κοντα. Οι πορείες της ζωής συνεχίζονται και απο τουτο εδω το παραθυρο ρίχνει ο καθενας μια διανοητική ματια και ενα χαμόγελο στον αλλο…” Αυτα σκέφτονατν μεγαλόφωνα ενας ανώνυμος, τον άκουσε ο Απολλωνας...o τσάτσος και σας τα μεταφέρει..

http://www.youtube.com/watch?v=8IuW43SWYD0

Εvgenia Tr είπε...

καλημέρα απόλλωνα!