Μπορεί να έχω ξεχάσει πως είναι να σε αγαπούν, αλλά δεν λησμονώ την αίσθηση του φιλιού, υγρό και παρορμητικό, την αφή της αγκαλιάς, ζεστή και απρόσμενη. Παρακαλετά ξημέρωμα σε ξένο δειληνό, ψεύτης και αφέντης εσύ. Λήθη σε κορμί, μα το μυαλό φέρνει εικόνες στην ψυχή, πιο έντονες από ότι και εσύ έχεις βιώσει. Θα γείρω σε προσκέφαλο, μόνο αν μου τάξεις το κάλεσμά σου, την μορφή σου πραγματικότητα σε όνειρο, την φυγή στην σταθερότητα της παρουσίας σου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
....Μη θέσετε ποτέ σε κανέναν το ερώτημα: "Μ’ αγαπάς;". Αν θέσετε αυτό το ερώτημα, κινδυνεύετε να χάσετε τα πάντα. Το ποιος σας αγαπά και πώς σας αγαπά, δεν είναι δικό σας πρόβλημα. Είναι πρόβλημα του άλλου. Πώς αγαπάμε; Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το δικό σας πρόβλημα. Το να απαιτήσετε από κάποιον να μην αγαπά κάποιον άλλο, τούτο είναι έγκλημα. Πέταρ Ντένωφ!!!!! ...."
αυτό μου κάνει σαν νομοθεσία...σαν απαγορευτικός κανόνας....
Σωστα!!! Τότε...."If I had a single flower for every time I think about you, I could walk forever in my garden." ~ Claudia Ghandi
much better....
Δημοσίευση σχολίου