Θα σου αρνηθούν τα πάντα και μέσα σε ένα γυάλινο κουτί θα σε κλείσουν, μην πεις και σκεφτείς, μην δεις και ονειρευτείς. Θα σε ορκίσουν για να μην θελήσεις ποτέ τον όρκο να σπάσεις και πάρεις το κρίμα. Νύσταξες, αλλά δεν θα σκεφτείς τα όνειρα, την αγκαλιά του μορφέα, παιδιάστικο θα λαλήσουν και ούτε σταγόνα από το άρωμά σου, ούτε μια στάλα από τον ωκεανό σου, ουδείς και ποτέ. Θα περάσουν νύχτες, κάτω από νέο φεγγάρι και πάντα η ίδια σκηνή, η ίδια ματιά, αλλά τόσο διαφορετικά όλα όσα ειπωθούν. Θα σου πουν και θα αντιμιλήσεις, γιατί μια ζωή θα αρνείσαι δυο κόσμους στα μάτια σου.