Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010


Θα σου πουν κουράγιο, υπομονή, μην υποχωρείς, αυτό κάνω, δεν υποχωρώ σε αυτό που είμαι και σε αυτό που θέλω για μένα. Εγωισμός, ίσως σκεφτείς, αλλά την ευκαιρία μου έδωσα δίχως να στο πω και στα μάτια σε κοίταξα για να σου πω δικά σου λόγια που δεν θα μπορούσες ποτέ να μου πεις και για αυτό σκληρή καταλογίζομαι και υπόλογη, που τέλος θέτω, σε ανοχή και σε υποκρισία. Δεν έχω μάθει στην βόλεψη και φταίω που έχω μάθει να χαρίζομαι, γιατί ψυχές δεν θέλω να στεναχωρώ, παρά μόνο τον εαυτό μου, γιατί αντέχω τα πιο πολλά, γιατί θα βρουν τον γνώριμο δρόμο τα δάκρυα, γιατί σε μια πορεία ο κονδυλοφόρος θα σχηματίσει φθόγγους και θα σου μιλήσουν για αυτά που αποτυπώνει. Ομολογώ, είμαι παιδί του πατέρα μου και εγγονή της μητέρας του και πήρα όλες τις χάρες και το όνομά. Κρίνε με, γιατί σε έχω κρίνει, και θα το δεχτώ, αλλά μην ζητήσεις τίποτα παραπέρα. Σίγουρα φταίω για αυτό που είμαι, αλλά δεν είναι σφάλμα, παράπτωμα μόνο η σιωπή!

Δεν υπάρχουν σχόλια: