Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Κλείνεις το φως και τρέχεις στην αγκαλιά του, έχει σημασία η μορφή του; η ματιά του που θα σε οδηγήσει σε όνειρα, στον κόσμο σου, στον μοναδικό σου κόσμο. Κλείνεις ραντεβού για την στιγμή εκείνη για την εικόνα της και θα περίμενες για πάντα, γιατί ο χρόνος δεν θα κύλαγε δίχως την στιγμή της άφιξης. Σκοτάδι και δεν νοιάστηκες για τίποτα, είναι εκεί, είναι τα αστέρια σε γη, δίπλα σου και όχι σε ουρανό. Πέρασε η ώρα, κάποιος θα γίνει θαρραλέος και θα σε ξυπνήσει, θα ανοίξει το παντζούρι, θα ανοίξεις τα μάτια, αλλά το μυαλό εκεί!