Αγκαλιάζεις και άδεια η αγκαλιά στέκει, θα φιλήσει το κενό και όσα όνειρα σκεφτεί θα προσευχηθεί να μην τα δει, γιατί δεν θα πιστέψει ούτε και εκείνες τις εικόνες. Ποιος θα πλησιάσει, θα κοπιάσει συνάμα για μια βόλτα, ούτε που θα θελήσεις να μάθεις, γιατί μυστικό πρέπει να μείνει και εσύ παραμιλάς. Θα πεις παραμύθι, γιατί όλα έχουν ψυχή, το πιο απόμακρο, το πιο σκοτεινό, ακόμα και το δάκρυ που στέγνωσε. Πόσα ταξίδια ακόμη για να κοπάσει η ψυχή σου, πες πόσα θελήσεις να είμαι στο πλάι σου, να αγκαλιάζω το κενό και δεν θα ψελλίσω ποτέ λάθος λέξεις.