Κάτι σε θλίβει, σίγουρα δεν είμαι εγώ; κουβέντα δεν έχεις ψελλίσει εδώ και μέρες και επιμένω να σε κοιτώ όπως όταν σε πρωτοείδα. Κλείνεις ματιές και αγκαλιές στο δειλινό, αλλά πόσες έχεις κρατήσεις; ίσως να μην είναι οι δικές μου. Κενό στο μυαλό λες και οι σκέψεις χάθηκαν, ευσεβής πόθος, όλα εδώ είναι, απλά δεν εστιάζεις σε κανέναν τους. Κάτι σε απασχολεί, σίγουρα δεν είμαι εγώ; 

Στέκομαι στο απόσπασμα, τι πρέπει να πω; να σκεφτώ, να τρέξω; πόσες ελπίδες έχω, ώστε να μην δω την ψυχή μου στο χώμα;

Προτιμώ την σιωπή για να νιώθω!