Μετράς ορόφους σαν ανάψει το φως στην απέναντι πολυκατοικία. Αρχίζεις και μετράς αντίστροφα έως ότου σβήσει η αντανάκλαση στο παράθυρό σου και βρεις την τέλεια δικαιολογία στα προβατάκια σου για να τα κοιμίσεις. 

Ποιο παραμύθι να πάρει την θέση τους, όταν ξέρεις πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από το παραμιλητό σου. Σίγουρα είσαι αδύναμος, γιατί δεν ορίζεις τίποτα, ούτε τον εαυτό σου. Δεν θα καταλάβεις ποτέ.

Νοσταλγείς!