Ξοδεύω σιωπές για να σου εκφράσω τις στιγμές μου. Απλοϊκά στολίδια, ένα μολύβι στο χέρι και την ματιά σου. Φουμάρω το χαρμάνι σου και έχω ταξιδέψει μίλια για να βρεθώ στην αγκαλιά σου, να μπορέσω κάτι να σου αποσπάσω. Δίπλα μου στάσου, όπως η θάλασσα στην στεριά. 

Ξέφυγες από τα μονοπάτια σου; πιστεύω το ένιωσες σαν είδες άλλο χρώμα στο πλατύσκαλο. Θα ανέβεις στην σοφίτα, όσο πιο ψηλά, τόσο απόμακρα, πιο κοντά στον ουρανό σου.Περνούν τα χρόνια, αλλά δεν φτάνω εσένα.

Θα προσπαθήσεις να καταλάβεις, όπως εσύ και εγώ!