Η ψυχή μου προερχόταν από βαθύ πόνο και κοίταξε εσένα και έμεινε εκεί. Ουρανός, να αδειάζει και να μένει άστρο, που θα σκέπαζε όσα το μυαλό καυχιόταν πως ήξερε πως έζησε.
Σκοτάδι, πάνω σε βλέμμα που όλο και χαμήλωνε για να συναντήσει μόνο χείλη. Σκέψεις να πω, να μοιραστώ, αλλά όλα σταματούν σε μορφή, έστω κι όταν την σκιαγραφεί η θύμηση.
Δύσκολο πράμα να έχεις μνημονικό στις μέρες μας, θα σε πονά όλο και πιο πολύ η ίδια πληγή.
Η ψυχή προερχόταν από κύματα και ήταν αυτά που την έφερναν όλο και πιο κοντά σου, στον ουρανό.
Είμαι στο τέρμα μιας διαδρομής, αλλά δεν έχω φύγει από την γραμμή, γιατί εκεί θα σε περιμένω, να πιαστώ από τα χέρια σου και να κατευθυνθώ και πάλι στην αγκαλιά σου.
Η ψυχή μου όσο κι αν ξεχαστεί, εσένα γυρεύει και όλα θα φαίνονται ρηχά για να βουτήξει και να καταλήξει μπουκαλάκι, σε πελάγη.
Σκοτάδι, πάνω σε βλέμμα που όλο και χαμήλωνε για να συναντήσει μόνο χείλη. Σκέψεις να πω, να μοιραστώ, αλλά όλα σταματούν σε μορφή, έστω κι όταν την σκιαγραφεί η θύμηση.
Δύσκολο πράμα να έχεις μνημονικό στις μέρες μας, θα σε πονά όλο και πιο πολύ η ίδια πληγή.
Η ψυχή προερχόταν από κύματα και ήταν αυτά που την έφερναν όλο και πιο κοντά σου, στον ουρανό.
Είμαι στο τέρμα μιας διαδρομής, αλλά δεν έχω φύγει από την γραμμή, γιατί εκεί θα σε περιμένω, να πιαστώ από τα χέρια σου και να κατευθυνθώ και πάλι στην αγκαλιά σου.
Η ψυχή μου όσο κι αν ξεχαστεί, εσένα γυρεύει και όλα θα φαίνονται ρηχά για να βουτήξει και να καταλήξει μπουκαλάκι, σε πελάγη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου