Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Αφημένο

Τα λόγια σου μπορεί κάποιος άλλος να είχε  πει πιο πριν και σε πρόλαβε. Μοιάζουν με κάτι οικείο, με κάτι χιλιοειπωμένο, αλλά δεν φέρνει κάτι από χάδι γνώριμο ή ξεφτισμένο.
Ήθελες μια απαγγελία τώρα. Τώρα που το φεγγάρι κάνει δρόμο για να γεμίσει, να ολοκληρωθεί και πάλι να σου κρυφτεί για πιο λίγο από μια δεκάρα και ένα τάλιρο.
Άλλαζε η όψη σου, μπορεί να έφταιγε η κλίση του δρόμου ή το γεγονός πως δεν σε κοιτούσα, αλλά προτιμούσα να ακούω την φωνή σου και να οραματίζομαι τις εικόνες που δημιουργούσες.
Είπες  τον λόγο σου τον σωστό και κάθισες για πόρισμα και χειροκρότημα. Το αεράκι έπαιρνε τις λέξεις και έφερνε πιο γρήγορα τα χείλη στο δέρμα σου. Έτυχε μια αγκαλιά και από την ένταση της βραδιάς ξεχάστηκε το φεγγάρι να κοιτάζει πάνω σου και όχι εμπρός του.
Κάπως έτσι η μορφή σου ταίριαξε με την νυχτιά και εγώ αποκοιμήθηκα σκεπτόμενη τα λόγια σου, που έμοιαζαν να πορεύονται προς τον ουρανό, κάποιος θα σε άκουγε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: