Αρπαγή

Σπασμένα απομεινάρια κουφαριού παρατημένα για τον επόμενο θύτη, να αποτελειώσει τα αποδεικτικά στοιχεία που θα οδηγούσαν σε παρουσία. Πριν από ώρες πνοές χτύπαγαν η μια πάνω σε άλλη για να προσποιηθούν την ζωή. Έπρεπε να νιώθει την ώρα που η επίθεση γινόταν έντονη και την ακούμπαγαν νύχια και σαγόνια αρπακτικών. Βλέμμα, φώναζε και σώπαιναν οι ακτίνες πάνω της, καθώς η όψη του κόκκινου γινόταν βαφή σε δέρμα και τρίχωμα.
Κοίταξαν να πάρουν αυτήν που έμενε πιο πίσω από όλους, αυτήν που φαινόταν αφηρημένη, σε κόσμο ξένο.
Έτρεξε, πάτησε σε νερά και σταμάτησε πριν τον γκρεμό, λες και διάλεγε θυσία και όχι αυτοκτονία. Κάποιοι κοίταζαν απλά και κατέγραφαν, κάποιοι απλά κρατούσαν τον χρόνο αντίστροφα για την δική τους απονομή και απολαβή.
Ματωμένη, ακίνητη με τα μάτια ανοιχτά, εξέπνεε, ο σκοπός είχε επιτευχθεί, είχε ζήσει πλήρως.