Ύλη

Σε είχε δίπλα του και σκεφτόταν πως αυτό είναι ευτυχία. Όνομα και ψυχή.Έτσι την έλεγαν, και όταν το συνειδητοποίησε , αγχώθηκε, να μην την χάσει και χαθεί. Μέσα στο παρανοϊκό σκηνικό  λογικεύτηκε και ηρέμησε τους παλμούς του. Ήταν εκεί, ένιωθε την ανάσα της να γυρνά στο μαξιλάρι και να τυλίγεται γύρω του, ασφάλεια. Μια στιγμή ήταν και ταξίδεψε αιώνες. Έφτασε στα άσπρα μαλλιά, σε επιδερμίδες που τράβηξαν τα πάνδεινα κι όμως ήταν εκεί, μέσα σε γνώριμη αγκαλιά, που ανέκαθεν έκλεινε με τον ίδιο τρόπο, όπως και στο τώρα.
Σε είχε δίπλα του και συλλογιζόταν την λεπτομέρεια του αρώματός σου. Πόσες νότες είχε από την ψυχή σου και πόσες από πέταλα ανθισμένα και συνετά σε όψη και αφή. Το όνομά σου ψιθύριζε με τρόπο τέτοιο, ώστε  να σε κάνει τα βλέφαρα να ανοίξεις αμυδρά, να δει το χρώμα της ίριδάς σου και να ψελλίσει, ευτυχία.
Σώμα και ψυχή. Έτσι ήταν!