Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Μοναχικό δάκρυ, γλυκό χάδι από σκέψη και ουρανό πλασμένο, κύλησε πριν καληνυχτίσει η νύχτα τα αστέρια. Κουβέντες βραδινές , παρέα με τον καπνό που σαν τελειώσει, τερματίζουν όλα. Αεράκι ή άπνια, στο πρεβάζι πάντα ένα αγιόκλιμα σε αγκαλιάζει. Τελευταίο φύσημα στο μπαλκόνι, θα κλείσεις το στόρι η μέρα μην σε βρει και ξυπνήσεις μέσα στο όνειρο.

1 σχόλιο:

Μαριλένα είπε...

άνοιξη μου θυμιζει η εικονα που ζωγραφίζεις ευγενία μου.

ειδικά αυτή με το αγιόκλημα..
:))