Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Θα ήθελα να σου έγραφα ένα σημείωμα, να στο ακούμπαγα στο γραφείο σου, να ήξερα απλά πως θα το διάβαζες. Ανόητη σκέψη, σε ανύποπτο χρόνο, εξανεμίζεται, γιατί αφέθηκα στην μορφή σου. Μπορεί να ήθελα να πω πολλά, αλλά οι λέξεις δεν θα φτάσουν στα χείλη, γιατί θα ακουστούν σαχλές, απερίσκεπτες, αυθόρμητες και έχουν μάθει να ντρέπονται όταν ξεπροβάλλουν μαζί με το χαμόγελό σου.
Πόση δύναμη κρύβουν οι σιωπές, σκέφτονται τα συναισθήματα και φτιάχνουν ανάπαυλες για εκείνα, να κοπάσουν πριν από τον αέρα, που παίρνει τα δάκρυα ακόμη πιο μακρυά.
Μου είχες πει πως καμιά δεν θα σε κοίταζε και εγώ ακόμη χαζεύω την ιδέα σου.


4 σχόλια:

Γεωργία είπε...

Δε ξέρω αν έχει σημασία , αλλά εγώ προτείνω να το γράψεις το σημείωμα..!

Γιατί απλά κάποιες φορές πρέπει να ακούμε τη καρδιά μας..

Πολλά φιλιά..:-)

Εvgenia Tr είπε...

το ίδιο πιστεύω και εγώ... :)

Ναταλία είπε...

Ευγενία μου...

Κι εγώ προτείνω να το γράψεις το σημείωμα! Δεν μπορείς να φανταστείς τι άσχημο κι ανάρμοστο φαντάζει μετά όταν δεν έχει διαβαστεί ποτέ και στέκει βαθιά σ' ένα συρτάσι σου...

Σε φιλώ, καλώς σε βρήκα!

Εvgenia Tr είπε...

καλώς όρισες Ναταλία!
Το έγραψα εδώ.....