Σκληρός ο κόσμος. Απομεινάρια από μεθύστακες να αγνοούν μέρα και νύχτα και μυρίζεις αλκοόλ ως τα σπλάχνα σου, σαν περνάς. Θόρυβοι, αποξενωμένα κορμιά και επαίτης στο φανάρι σου. Ζω; απρογραμμάτιστος έλεγχος και δεν έχω πάνω μου άδεια και τον αριθμό σου. Μου είχες πει , ό,τι χρειαστώ, εσένα να καλέσω και όμως κάπου το άφησα. Ποινές, σε μοναχικά σεντόνια, προσευχή υπό φως φεγγαριού και η μουσική έφτασε ως το πέλαγος.
Σκληρός ο κόσμος, κοιμάμαι πάνω σε ψεγάδια και σε ψυχές ονείρων.
Τα μάτια θα κλείσω, άλλο να μην δω. Ο μορφέας όμως ξέρει, θα φέρει και θα πάρει όσα πρέπει.
Μέρος από το σκηνικό, ο απλός λαουτζίκος και δυο φιλιά.