Όμορφος κόσμος , χρώματα στον ουρανό , σύννεφα μπλεγμένα με σκέψεις.
Ο ήλιος ζεστός , γνώριμος , θα τον κοιτάξεις κατάματα , καθώς φεύγει.
Θα κλείσεις τα μάτια και θα αισθανθείς τα χάδια του, που απομακρύνονται με το αεράκι.
Φέρνει αλμύρα και φιλί.
Μια εικόνα όπως την ήθελες , φωτεινή , ζωντανή , η οποία χάνεται σιγά σιγά , ήρεμα μαζί του.
Ανοίγεις τα μάτια και είσαι αγκαλιά με τον μορφέα , στου ονείρου την άκρη , στου ορίζοντα την σχισμή , κλέβοντας χρώματα της ίριδος.
Το μυστικό , ψεγάδι στην στιγμή δεν θα βρεις!
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007
Ψεγάδι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Οχι "ο ήλιος ζεστός" απλά.
Τον υποτιμάαας: μας έκαψε ο άτιμος! :))
ο απογευματινός ήλιος δεν καίεει :Ρ
..δηλαδή θες να μας πεις, ότι εσύ άνοιξες τα μάτια και ήσουν αγκαλιά με το Μορφέα!
..Βρε άστα αυτά..πως τον λένε?? Λέγε!
μα κανείς να μην με καταλαβαίνει την ποιήτρια? :Ρ
..απλά μας αρέσει να σε πειράζουμε! :)
Ποιήτρια που γύρναγες το απογευματάκι γιατί αποκλείεται να κοιμόμουν και να είχες τέτοια θέα από το μπαλκόνι..
Πέρασα χθες και είδα το τουτου!
Καμιά φορά θα σου αφήσω κάνα σημείωμα.. χιχι
άφησε αν τολμάς :Ρ
Δημοσίευση σχολίου