Διάλειμμα...

Διάβαζα όσα έχω γράψει , παλαιότερα "αριστουργήματά μου " ( χαχα ψώνιο mode :P) και είδα τόσα διαφορετικά συναισθήματα , σκέψεις , όσα μπορεί να βίωνα και να αποτύπωνα , συνήθως στο κινητό μου ( περίεργο με βολεύει το μολύβι+ χαρτί ή το κινητό ...) είναι πάντα δίπλα μου κ ότι ώρα και να θελήσω , γράφω αθόρυβα.Συνήθως ενα τραγούδι είναι το εναυσμα για να γράψω( ναι , βαριέμαι να γράψω μερικές φορές ...lol) και η μελωδία με προκαλεί.Έρχονται οι φράσεις τόσο εύκολα, χωρίς σκέψη.Καμιά φορά είναι τα δάκρυα που προτρέχουν και αποτυπώνονται για να μην ξεχαστούν.Μόνο έτσι ηρεμεί η ψυχή μου , είναι ίσως η προσευχή μου. Άλλοτε, μπορεί να μην είναι καν κάτι δικό μου , κάτι υποσεινήδητα που με έχει επηρεάσει!
Ακόμη και όταν σκεφτώ πως "σαν να έχει περάσει καιρός που έγραψα το τελευταίο στιχάκι μου..." βρίσκει τον δρόμο μόνη της η σκέψη και ξεδιπλώνεται.
Διαβάζω όσα έχω γράψει , αποστασιοποιημενη από αυτά , σαν να μην τα έχω ζήσει , σαν να απέχουν τόσο από μένα!
Τα λόγια είναιι απόλυτα, στον προφορικό και στον γραπτό λόγο , αφοπλιστικά.
Δύσκολα κάποιος έχει καταλάβει όσα θα δει και θα περάσουν μπροστά από τα μάτια του , του μένει όμως μια εικόνα; ένα αίσθημα και είναι αρκετό ίσως!
Δεν ξέρω αν βγάζω ευαισθησία ή αν είμαι σκληρή , δειλή ή απότομη , αυθόρμητη ή επιφυλακτική!
Αποτυπώνω όσα με κατέχουν και όσα αντιλαμβάνεται η ψυχή μου!