Ναυάγιο η ζωή και περνά αιώνας σε σκοτεινό βυθό, ξεχασμένο. Από ένα χτύπημα σπασμένο, δεν χρειάστηκε δεύτερη ματιά. Απλησίαστο, παρά μόνο παγίδα για το άγνωστο. Ίσως θα σκεφτεί κάποιος, πως θησαυρό κρύβει και θα το αναζητήσει σε αβέβαια νερά. Μπορεί απλά να είναι ένα σαπιοκάραβο, κάπου θα έπρεπε να έχει αράξει, σε ένα μουράγιο, να το αγγίζει ακόμα η αλμύρα. Από όλα τα ταξίδια του, είμαι σίγουρη πως έχει διαλέξει εσένα και ας μην σε κατέχει και ας μην είχε καπετάνιο, παρά μόνο χάρτες σε ουρανούς.
Ναυάγιο η ζωή, αλλά για να το ονομάσεις έτσι, θα πρέπει να γνωρίζεις την ύπαρξή του πρώτα, την ιστορία του και όσα φιλιά έδωσε.