Ζηλεύω το όνειρο, βρίσκει πάντα τρόπο να τρυπώνει σε σκέψεις, σε υποσυνείδητο και να δημιουργεί τον κόσμο του σε ψυχή. Πως να πεις όχι και πως να σταματήσεις τον προορισμό του; πιες μια γουλιά και μίλα μου, θα περιμένω την στιγμή που θα σωπάσεις στην αγκαλιά μου. Ζηλεύω την νυχτιά, γιατί σε νιώθει όταν ξενυχτάς και ξετρυπώνει τις κρυψώνες σου στον καπνό. Πυροτέχνημα και έχασες μια στιγμή στο χάζι και ποιον ουρανό να κοιτάξεις.
Περπατάς σε κόντρα άνεμο και δεν σου αφήνει να πάρεις ανάσα, μα δεν σταματάς, γιατί αποζητάς πραγμάτωση υπόσχεσης.