Μπορεί να χάνω την πίστη μου, αλλά ξέρω πως είναι πολύ δυνατή για να αφήσει την ψυχή να χαθεί. Φαίνεται πως οι σκέψεις δεν παγώνουν, παρά μόνο σταματούν σε καρέ και χαζεύουν την μορφή που βλέπουν σε κάποιο χρονικό παράδρομο. Βαδίζεις παράλληλα με την καρδιά του και σωπαίνεις, ασχέτως πόσες φορές έχεις πει να μιλήσεις, να αφήσεις ένα σημείωμα στο τζάμι του αυτοκινήτου του. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και σε καταβάλει το σκηνικό του αποχωρισμού.
Έτσι πρέπει να το έχεις στο μυαλό, μην ξεφεύγεις, κοίτα με στα μάτια και φίλα με, έστω και τώρα.
Να πούμε αντίο; σε λίγο σαλπάρει το καράβι σου για τα μέρη τα αλλιώτικα, τα πιο απόμακρα.
Νιφάδες, χαμογελάς και πες πως δεν με ξέρεις, όποιος και αν με ζητήσει, λάθος χαρτί διάλεξες.