Είναι από τις βραδιές που θα μπορούσα να σου γράφω ραβασάκια το ένα μετά το άλλο, ακολουθίες από διαλόγους και να έχει φτάσει το χάραμα στα βλέφαρά σου, αλλά να εξακολουθείς να θέλεις να ανάψεις άλλο ένα τσιγάρο και να φουμάρεις έννοιες που μόνο μια ματιά μπορεί να μοιραστεί.
Δεν είναι βραδιά, είναι νυχτιά, γιατί το σκοτάδι μοιάζει να έχει καλύψει το φεγγάρι και πως να σε νανουρίσω;
Θυμάσαι εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, σαν λέγαμε πως εγώ θα κρυφτώ και εσύ θα πρέπει να με βρεις και να προδόσεις κρυψώνες στο αυτί, γιατί παρόλο που θα θελήσεις να νικήσεις, με έχεις σημαδέψει άθελά σου.
Καταζητείται η στιγμή που πήρες μια φλόγα για τον δρόμο του καπνού.
Είναι όνειρο να πεις πως χαμογέλασες διαβάζοντάς το.trap - falling
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου