Ταπεινός υπηρέτης του εαυτού σου. Σε έχει ζήσει τόσα χρόνια, στην σκιά και ξέρει τι σου λείπει στις δυο το ξημέρωμα, τι είναι αυτό που θα ήθελες στην πρώτη ματιά της μέρας σου. Και είναι ενταξει, γιατί είναι τακτικός, μεθοδικός και δεν του έχεις θυμώσει ποτέ, δικαίωμα κανένα. Την στιγμή που θα τον παρατηρήσεις και θα συνειδητοποιήσεις πως είναι εκεί, συνέχεια, στο πλάι σου, ξέρεις, θα πάρει την κιθάρα του και θα παίξει το κομμάτι σου, αυτό που δεν ξεχνά κανείς στον πόνο, αυτό που θα σε κάνει να τραγουδήσεις πιο σιωπηλά και από τον ψίθυρο.
Στις υπηρεσίες του εαυτού σου. Σε γνωρίζει τόσο καλά, ώστε να μπορεί να ζωγραφίσει τις γραμμές της παλάμης σου, πάνω στο δικό του και να σταματήσει το δάκρυ στην χούφτα του.
Σε έχω αγαπήσει πιο πολύ, σε έχω αδικήσει πιο λίγο;