Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Αίσθηση

Ένα όνειρο ζωγραφισμένο πάνω σε χείλη και ο ήλιος έσκασε μύτη, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ήταν την ώρα που άγγιζα, που θέλησα να νιώσω την υφή τους και δεν ήμουν εκεί. Μια στάλα χρώματα σε παράλληλη σειρά, ενώ πριν δευτερόλεπτα υπήρχε μόνο γκρίζο. Ακόμα βρέχει, ακόμα νιώθω την υγρασία και όμως είμαι έξω, να γίνομαι μια κουκίδα στον ουρανό. Διαλέγεις και εγώ υπακούω. Αναπνέω και είσαι εκεί.
Όποιος τολμήσει, θα πρέπει να ξέρει αν αντέχει, όποιος σωπάσει, θα πρέπει να ξέρει να πονά.
Παρούσα σε μια εικόνα που όμοιά της δεν έχεις δει ποτέ πριν. Παρών σε ό,τι είχες πείσει τον εαυτό σου, πως δεν υπήρχε για σένα.
Ήλιος, τον μισείς την ώρα που σε ξυπνά, αλλά είναι και αυτός που σε αγκαλιάζει με θέρμη.

2 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

αυτό το τελευταίο, τα λέει όλα: ακριβώς.
όταν τα πάντα έχουν δύο όψεις
κι όταν ποτέ δεν ειναι μονοδιάστατα..

Εvgenia Tr είπε...

έτσι ακριβώς ;)