Ύπαρξη

Πειράζει που θέλω να ντυθώ χειμώνας κι ας πλησίασε το καλοκαίρι; να κρυφτώ μέσα σε ένα παλτό και να περπατήσω πλάι σε μια παραλία. Σε ενοχλεί αν σου πω πως κρυώνω και ψαχουλέψω στην αγκαλιά σου  να βρώ σπίρτα για να ανάψω κεριά; να ταξιδέψω κι ας κάθομαι δίπλα σου. Κουβάρι τα ρούχα πάνω στο κρεβάτι, μια χαρά δικαιολογία για να μην κοιμάσαι, να μην συγυρίζεις για να τριγυρνάς σαν τον λέτσο, με το ίδιο σχισμένο τζιν, είναι της μόδας θα πεις χαμογελαστά και θα ανάψεις έναν ακόμη καπνό.
Πειράζει που θέλω να βρέξει για ώρες κι ας μου ζητάς εδώ και μέρες να ξαπλώσουμε σε αμμουδιά; γιατί επιμένεις; εγώ ζούσα στον βόρειο πόλο, εγώ δεν ζούσα σε στεριά. Επιθυμώ χειμώνας να είναι η εποχή μου μια ζωή, έτσι ονειρεύεται κανείς την άνοιξη, τα χρώματα, τα αρώματα και γεύεται πιο έντονα τις σκιές!