Στέρεψαν οι ερωμένες. Συνήθως τέτοια ώρα θα είχαν κατακλίσει το κρεβάτι, θα είχαν αφήσει στην άκρη τα υποτυπώδη νυχτικά τους και θα είχαν απλώσει τα κορμιά τους νωχελικά, μα εσκεμμένα πάνω σε νου που πάσχει από λήθη. Η νύχτα βιάζεται σήμερα, έχει σκεπαστεί διεξοδικά από ουρανό που δεν μοιάζει να φέγγουν άστρα πια και να τιθασεύει πιο έντονα την σκέψη.
Έπρεπε μήπως κάτι άλλο να πω; να κεράσω ίσως ένα λικέρ χειροποίητο στα χείλη τους και να τις καλέσω μια ακόμη φορά; όχι απόψε, που αν η μοναξιά έσπαγε, θα ήταν λύτρωση για τον επόμενο αιώνα.
Σε ακούω, δεν έχει κοιμηθεί ακόμη. Όσα τολμάς και λες χτίζουν εγκώμιο στον μορφέα, όχι σε μένα, ο οποίος έχει κάτσει εδώ και ώρα και περιμένει να ανασηκωθεί, να μαζέψει τα μανίκια του και να νουθετήσει τις κορασίδες στον κόσμο του.
Ίσως και να αφέθηκα στην πλάνη τους, ίσως και να ξεκίνησα πριν από τον κόσμο να γυρνώ σε μέρη ποταπά για την εικόνα σου, μήπως και δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα.
Εδώ και άγιοι πείθονται πως η κόλαση είναι δρόμος για την σωτηρία.
Έπρεπε μήπως κάτι άλλο να πω; να κεράσω ίσως ένα λικέρ χειροποίητο στα χείλη τους και να τις καλέσω μια ακόμη φορά; όχι απόψε, που αν η μοναξιά έσπαγε, θα ήταν λύτρωση για τον επόμενο αιώνα.
Σε ακούω, δεν έχει κοιμηθεί ακόμη. Όσα τολμάς και λες χτίζουν εγκώμιο στον μορφέα, όχι σε μένα, ο οποίος έχει κάτσει εδώ και ώρα και περιμένει να ανασηκωθεί, να μαζέψει τα μανίκια του και να νουθετήσει τις κορασίδες στον κόσμο του.
Ίσως και να αφέθηκα στην πλάνη τους, ίσως και να ξεκίνησα πριν από τον κόσμο να γυρνώ σε μέρη ποταπά για την εικόνα σου, μήπως και δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα.
Εδώ και άγιοι πείθονται πως η κόλαση είναι δρόμος για την σωτηρία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου