Τσάρκες στο Παρίσι

Μια φορά κι έναν καιρό, όπως ξεκινούν όλα τα παραμύθια, δύο τετράγωνα παρακάτω από εδώ εξελισσόταν το δράμα της πριγκίπισσας σίσσυς. Είχε μαζευτεί  κόσμος και κοσμάκης για να παρακολουθήσει την πρώτη θεατρική παράσταση που είχε σκηνοθετήσει η ίδια. Κανονικά θα έπρεπε να ασχοληθούμε λεπτομερώς με το ποια είναι η πριγκίπισσα, αλλά σε τούτο τον κόσμο, όλοι είχαν τίτλους  και μαρκίζες έξω από την οικία τους.

Κόρη του λόρδου Βύρωνα και θυγατέρα της Πηνελόπης Ω , έκτη στην σειρά των τέκνων τους και πρώτη θυγατέρα. Όσο παράξενο και αν ακούγεται στόχος των ζευγαριών σε τούτη την εποχή είναι το να φέρουν στον φως του κόσμου, μια και μοναδική κόρη και αυτό γιατί αυτομάτως οι γυναίκες παίρνουν τίτλο ευγενείας, ενώ οι άνδρες αφού και εφόσον παντρευτούν.

Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στην αγχολυτική μέρα της πριγκίπισσας σίσσυς. Υποτίθεται πως ένα τέτοιο γεγονός, θα είχε όλη την προσοχή, τουλάχιστον τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων, αλλά όταν όλα τα κάνεις μόνη σου και όταν λέμε μόνη, εννοούμε ΜΟΝΗ, δεν υπάρχει χρόνος να τρέχεις από κολώνα σε κολώνα να τοιχοκολλήσεις αφίσες, να ανέβεις σε κάθε λογής δέντρο και να φωνάζεις σαν ντελάλης για το γεγονός. Μια ηλεκτρονική πρόσκληση έμοιαζε αρκετό, αλλά όταν το διαδίκτυο λογαριάζεται ως τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης το αποτέλεσμα είναι γονείς και θειάδες στις πρώτες σειρές και έπειτα το χάος από κηφήνες και υποψήφιους γαμπρούς.
Παρ’ όλα αυτά, η παράσταση ήταν να πραγματοποιηθεί και να κινηθεί εντός σχεδιαγράμματος. Όνειρό της ήταν η προβολή του συγκεκριμένου έργου στις Κάννες και η απόκτηση ενός χρυσού αγαλματίδιου, που θα έφερε την επιγραφή «δικό σου για πάντα».

Το έργο έμοιαζε να έχει προσδοκίες ή μάλλον έτσι είχε φτιαχτεί εξ’ αρχής από την δημιουργό του. Στοιχεία δράματος, ένα απρόσμενο τέλος και μια πρωταγωνίστρια επί της σκηνής.

Φώτα έκλεισαν, κουρτίνες άνοιξαν και η εν λόγω πριγκίπισσα με ταπεινή κατά την εποχή αμφίεση εθεάθει να δημιουργεί ποικίλα σχόλια και εντυπώσεις στους επίδοξους θεατές. Μισή ωρίτσα διήρκεσε όλο κι όλο. Απέσπασε χειροκρότημα από τους κηφήνες και δυο, τρεις ανθοδέσμες και ένα γλαστράκι , δωρεά του διπλανού φυτώριου.

Όσο κι αν φαίνεται λίγο παράδοξο το όλο σκηνικό, ήταν πέρα για πέρα αληθινό.  Υποκλίθηκε στο κοινό της, ξέβαψε πρόσωπο, άλλαξε αμφίεση και έπεσε στο κρεβάτι της να κοιμηθεί, όπως κάθε βράδυ άλλωστε με χαμόγελο και όνειρα που ξεπερνούσαν ακόμη και τον γαλαξία μας.

Την επόμενη μέρα, οι γονείς της την παρότρυναν να πάει στο εξωτερικό για σπουδές επί των θεαμάτων, αλλά υπήρχε μεγάλη ανησυχία για το μέλλον της, καθώς ήταν σε ηλικία γάμου. Όλες έπρεπε ως τα 25 να έχουν δηλώσει δημοσίως την προτίμησή τους, να κλειστούν τα προικιά και να δρομολογηθούν τα γλέντια και οι χοροί για έναν χρόνο. Οι σπουδές της πριγκίπισσας θα διαρκούσαν πολύ περισσότερο. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά στο στο εξωτερικό, όλα ήταν τελείως διαφορετικά από ότι δυο τετράγωνα παρακάτω. Του τέστιν, κανέναν τίτλος ευγενείας σε άνδρα ή γυναίκα, κανένας περιορισμός και σαφώς πολύ περισσότεροι κανόνες που θα έπρεπε να γνωρίζει.

Αν και έμοιαζαν όλα πονοκέφαλος για τους γονείς της πριγκίπισσας σίσσυς, συμφωνήθηκε να δηλωθεί γαμπρός, του οποίου η οικογένεια θα θυσίαζε τα γλέντια για να γίνει άμεσα ο γάμος. Η ίδια δεν έφερε αντίρρηση και αυτό γιατί είχε δρομολογήσει με τον κολλητό της ονόματι Ζαν Κλωντ  Μπατίστ κουτρούλη να φύγουν μαζί για το μακρινό Παρίσι το ίδιο βράδυ.

Ένα σακί που χώραγε νυχτικό, σοκολάτες και τα κείμενά της. Ο Ζαν είχε πάρει τα ανάλογα, μολύβια, ψωμί και τους οβολούς από τα προικιά της.

Αν και οι γονείς της όταν αντιλήφθηκαν πως είχαν δραπετεύσει, δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα, καθώς βρήκαν άμεσα το σημείωμα που είχαν αφήσει οι επίδοξοι ονειροπόλοι: «πάμε λίγο πιο κάτω, 6 τετράγωνα για την ακρίβεια επί της οδού «Παρισιού». Το κάθε τετράγωνο έφερε και την ονομασία μίας χώρας, ενώ οι δρόμοι του είχαν αντίστοιχα ονομασίες πόλεων. Χρώματα, φαγητό, κουλτούρα όλα του εκάστοτε πολιτισμού.  Ήξεραν πως η σίσσυ δεν θα άντεχε να τρώει κρουασάν και τόστ, ενώ ο ζαν πέθαινε για λίγη πετσούλα από τα σουβλιστά κάθε Κυριακή, άρα σκέφτηκαν πως ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψουν και να γίνουν όλα εντός σχεδιαγράμματος.

Από την άλλη η σίσσυ πια είχε δικό της διαμέρισμα, με γραφείο που συνδεόταν απευθείας με επώνυμους συγγραφείς και ο ζαν κλωντ είχε απέριοριστες επιλογές εργασίας, καθώς ήταν πλούσιος πια, με τόσα χρυσά φλουριά, ικανά να του εξασφαλίσουν μια χαλαρή και άνετη ζωή.

Πέρασαν 2 μήνες από τότε που έφυγαν από τα σπίτια τους και ενώ είχαν αρχίσει οι γονείς τους να χάνουν κάθε ελπίδα να τους ξαναδούν, η σίσσυ και ο ζαν επέστραψαν για να δώσουν μια νέα παράσταση.

Εδώ και μέρες στο τετράγωνο είχαν δει κάποιες αφίσες, είχαν ακούσει για μια καινούρια παράσταση, αλλά τίποτα δεν έμοιαζε να ήταν της σίσσυς. Πρωταγωνιστές ένα σωρό και οι καλύτεροι χορογράφοι. Όλοι είχαν λάβει θέσεις, τα φώτα έσβησαν οι κουρτίνες άνοιξαν και είδαν έκπληκτοι την σίσσυ και τον ζαν να τους καλοσωρίζουν με αμφίεση αντρόγυνου.  Ένα λευκό φόρεμα για την σίσσυ και ένα κουστούμι με παπιόν για τον ζαν.

Η παράσταση δώθηκε κανονικά, είχε στοιχεία τραγωδίας, ένα μέρος κωμωδίας και την νουθεσία από το ταξίδι.

Απέσπασαν χειροκρότημα στο τέλος από όλους, γονείς, γείτονες, δούκες και βασίλισσες και όλοι υποκλίθηκαν σε αυτό που δεν φαντάζονταν  ποτέ. Πως είχαν γυρίσει σε αυτό που τους ήταν γνώριμο, μα και συνάμα διαφορετικό πια!